Η μαγκιά να γράφεις ό,τι μαλακία σου κατέβει και να μην το διαβάζει κανείς. Απορώ με όλους αυτούς που έχουν μπλογκ για να γράφουν τα σώψυχά τους και πάνε και το ανακοινώνουν.
Ατενσιονχοριλίκι εγώ δεν έχω ;) αλλά θέλω να εκφράσω τη γαλήνη που νιώθω και αιτία είναι οι φίλοι μου.
Φίλοι.
Η οικογένειά μου. Αυτή που διάλεξα.
Που μπορεί να κάνουμε να μιλήσουμε και μια βδομάδα αλλά ξέρω ότι είναι οι άνθρωποί μου ότι τους έχω και ότι θα τρέξουν για μένα και θα σκάσουν με τα θέματά μου και θα χαρούν με την επιτυχία μου
Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα. Μια μέρα γαλήνης και ευτυχίας. Είναι από τις φορές που είμαι πολύ χάπι. Όταν είμαι πιεσμένη από τη δουλειά και όλες τις υποχρεώσεις μου και έρχεται η μέρα που βγαίνω με τους φίλους μους χωρίς γκόμενους και γκόμενες χωρίς να χρειάζεται να φτιαχτώ να προσέξω τί και πώς θα το πω μόνο οι φίλες και οι φίλοι που ξέρω χρόνια και έχουμε περάσει μαζί γκομενομαλακίες, αφραγκίες, απολύσεις, προσλήψεις, τσακωμούς, αρρώστιες, ταξίδια...
Όταν έρχεται αυτή η στιγμή νιώθω φοβερά τυχερή που έχω αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου και όλα είναι ευκολότερα.
Ούτε ρουφιανιές ούτε δεύτερες σκέψεις ούτε κακίες ούτε παρεξηγήσεις, τίποτα. Κρισταλ κλιαρ καταστάσεις.
Ευλογία.
Αν έχεις φίλους που γουστάρεις και που αγαπάς και ταιριάζεις όλα γίνονται ευκολότερα και ομορφότερα.
Χάπινες.
Λαβ γιου γκάις
Ρ.
(για τους άλλους --> Ε.)
